Εντολή υπ' αριθμόν 227 ή, αλλιώς, "Ούτε βήμα πίσω"

Το σχέδιο των Ναζί για την κατάληψη του Σταλινγκραντ και των πετρελαιοπηγών του Καυκάσου, με την κωδική ονομασία "Fall Blau", εγκρίνεται στις 5 Απρίλη 1942 και αρχίζει να υλοποιείται στις 28 Ιούνη. Το Στάλινγκραντ εξυπηρετούσε διττό σκοπό, ως στρατιωτικός στόχος. Αφενός αποτελούσε πολύ σημαντικό βιομηχανικό βραχίονα για την υλικοτεχνική υποστήριξη του Κόκκινου Στρατού, αφετέρου έφερε το όνομα του, τότε, σοβιετικού ηγέτη και η απώλειά του θα επέφερε σημαντικό πλήγμα στον ψυχολογικό τομέα των Σοβιετικών. Μπροστά σε αυτή τη διαφαινόμενη "Μητέρα των Μαχών", ο Στάλιν εκδίδει στις 29 Ιούλη την εντολή με αριθμό 227, η οποία συμπυκνώνεται στη φράση "Ούτε βήμα πίσω", που αμέσως γίνεται το σλόγκαν της αντίστασης κατά των εισβολέων. Το σοβιετικό επιτελείο θέλει να θέσει, ρητά και απερίφραστα, φραγμό στην υποχωρητικότητα και τις αλλεπάλληλες ήττες του Κόκκινου Στρατού απέναντι στην ισοπεδωτική Wehrmacht. Από τούδε και στο εξής, απαγορεύεται σε κάθε σοβιετικό στρατιωτικό/πολιτικό στέλεχος ή πολιτοφύλακα να οπισθοχωρήσει χωρίς την πρότερη εντολή αναδίπλωσης. Ο άμαχος πληθυσμός θα παραμείνει στο Σταλινγκραντ, για να δώσει ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο στους μαχητές του Κόκκινου Στρατού για αντίσταση μέχρις εσχάτων.  Οι οδομαχίες που διεξάγονται για την κατάκτηση κάθε μέτρου της πόλης είναι από τις, πλέον, σκληρές και πολυαίμακτες του Β' ΠΠ. Οι Σοβιετικοί, μέχρι τα μέσα του Οκτώβρη, απωθούνται απελπιστικά και διατηρούν μόνο μία μικρή λωρίδα γης δυτικά του Βόλγα. Δεν παραδίδονται, όμως. Το σπίτι του λοχία Παβλόφ, όπου διαδραματίζονται ομηρικές μάχες και αντιστέκεται επί 58 ημέρες, ουσιαστικά μόνο από μια χούφτα υπερασπιστών του, είναι ενδεικτικό της αγριότητας, της αποφασιστικότητας και της αυτοθυσίας που χαρακτήριζε εκείνες τις μάχες εκ του συστάδην. Τελικά, η προσκόλληση των Σοβιετικών στη Διαταγή 227, οι ανεξάντλητες πηγές εφεδρειών και ανατροφοδότησης του Κόκκινου Στρατού αλλά και η εμμονή του Χίτλερ να μην απαγκιστρώσει την 6η Στρατιά του Φον Πάουλους από το πεδίο, όσο ακόμη μπορούσε, γέρνουν την πλάστιγγα, οριστικά, υπέρ των Σοβιετικών. Με την αντεπίθεση που εξαπολύουν με την επιχείρηση "Ουρανός", αιχμαλωτίζουν και εξουδετερώνουν δυσαναπλήρωτες και αναντικατάστατες δυνάμεις της Wehrmacht.

Αν το Στάλινγκραντ αποτέλεσε το τέλος της αρχής της ναζιστικής επέλασης στην Ανατολή, τότε η μάχη στο Κουρσκ το καλοκαίρι του 1943 αποτελεί την αρχή του τέλους για το δρόμο προς το Βερολίνο, καθώς αυτή ήταν και η τελευταία επιθετική προσπάθεια των ναζί στο Ανατολικό Μέτωπο. Με ασπίδα το Στάλινγκραντ και την Εντολή 227 και με αιχμή του δόρατος το Κουρσκ, θεμελιώθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό η τελική επικράτηση των Συμμάχων, η οποία, βέβαια, θα αργούσε ακόμη να επισφραγιστεί.

Nikola Tesla - Ο γητευτής του ηλεκτρισμού..!

Ακολουθούν, με τη μορφή συνδέσμων, δύο ντοκιμαντέρ πάνω στη ζωή, το έργο, τις εφευρέσεις, τις ιδέες και τη συνωμοσιολογία γύρω από την αξεπέραστη, αιρετική, ιδιοφυή φυσιογνωμία του Nikola Tesla.

https://www.youtube.com/watch?v=_qhrdXzNTAE


http://greekdocumentaries2.blogspot.gr/2017/01/forbidden-history-2016.html

Το σιωπηλό κονσέρτο και ο Νταλί...

Στο Λονδίνο, γνωστός πιανίστας ανήγγειλε ότι θα παίξει «Το σιωπηλό κοντσέρτο» σε κεντρική αίθουσα της πόλης. Γέμισε η αίθουσα, ο πιανίστας υποκλίθηκε μπροστά στο κοινό, που τον χειροκρότησε θερμά και άρχισε να παίζει με όλες τις κινήσεις χεριών, ποδιών, κεφαλής και σώματος, χωρίς να ακούγεται ούτε μια νότα!

Κάποιοι των πρώτων καθισμάτων ανησύχησαν, κοίταξαν πίσω τους, είδαν τους άλλους αφοσιωμένους, καθηλώθηκαν κι αυτοί… Σε μιάμιση ώρα ο πιανίστας σηκώθηκε, υποκλίθηκε μπροστά στο κοινό που τον χειροκροτούσε και την άλλη μέρα το βράδυ βγήκε στην τηλεόραση και δήλωσε: 

“Ήθελα να δω μέχρι ποίου σημείου φθάνει η μωρία του σύγχρονου ανθρώπου, δεν έχει όρια!”

Πόσα άραγε τέτοια φαινόμενα είχε διαπιστώσει  στην καθημερινή του ζωή, πριν κάνει ο πιανίστας το δικό του μουσικό πείραμα;! Το γεγονός, που μοιάζει με ανέκδοτο, είχε δημοσιευθεί στον Τύπο και το αναφέρει και ο Αντρέ Μωρουά στο πασίγνωστο βιβλίο του “Ανοιχτό γράμμα στους νέους”, υπογραμμίζοντας και τις συνέπειες από την έλλειψη κρίσης και γούστου του νέου ανθρώπου, ιδία στον ευαίσθητο τομέα της τέχνης.

Βέβαια αυτό έγινε στο Λονδίνο. Ας θυμηθούμε το αντίζηλό του Παρίσι, για να μην το υποτιμήσουμε. Ο Σαλβατόρ Νταλί ήταν ήδη γνωστός ζωγράφος του σουρεαλιστικού χώρου αλλά έγινε πασίγνωστος από τότε που πρωτοτύπησε. Άπλωσε τον μουσαμά σε κλουβί ιπποπόταμου του Ζωολογικού Κήπου, έριξε επάνω τις μπογιές κι άφησε το ζώο να ζωγραφίσει. Μετά πήρε το μουσαμά, έβαλε την υπογραφή του, τον καδράρισε και τον εξέθεσε στη γκαλερί, όπου εκτίθεντο και άλλα έργα του. Πουλήθηκε και σε μεγάλη τιμή! Επανέλαβε το πείραμα πάλι και πάλι με την ίδια επιτυχία. Οι μαθητές ιπποπόταμοι και ρινόκεροι είχαν ξεπεράσει το δάσκαλο! Μέχρις ότου ένας ρινόκερος δεν κατάλαβε ότι έπρεπε να ζωγραφίσει, έφαγε τις μπογιές, αρρώστησε, είδαν κι έπαθαν οι κτηνίατροι να τον γιατρέψουν και απαγορεύτηκε πλέον στον Νταλί να συνεργάζεται με τα παχύδερμα

ΠΗΓΗ:

http://www.elbi.gr/?view=page&id=88