ΑΝΑΛΕΚΤΑ: Οι "Μάγισσες της Νύχτας" σκορπούν τον τρόμο στη Wehrmacht, στο Ανατολικό Μέτωπο.

Μάγισσες της νύχτας (στα γερμανικά "Nachthexen") ήταν μια ομάδα από επίλεκτες σοβιετικές πιλότους, που έδρασαν κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π.

Η Σοβιετική ένωση υπήρξε το πρώτο κράτος στον κόσμο που επέτρεψε σε γυναίκες να κυβερνήσουν μαχητικά αεροσκάφη. Με εντολή του ίδιου του Ιωσήφ Στάλιν στα 1942, δημιουργήθηκε το 588ο Σύνταγμα Νυχτερινών Βομβαρδισμών, αποτελούμενο από τρία σμήνη με περίπου 25 εκλεκτές νεαρές πιλότους, ηλικίας από 20-30 ετών. Επικεφαλής τέθηκε η ικανότερη από αυτές Μαρίνα Ράσκοβα. Οι περισσότερες είχαν σαν κίνητρο την εκδίκηση για το θάνατο συγγενικών τους προσώπων, αλλά και την επιθυμία να πολεμήσουν κατά των γερμανών εισβολέων.

Σαν αποστολή τους, είχαν να διεισδύουν, πετώντας σε πολύ χαμηλό ύψος, στις εχθρικές γραμμές και να βομβαρδίζουν με ακρίβεια στρατιωτικούς στόχους. Σαν βομβαρδιστικά χρησιμοποιήθηκαν τριάντα διπλάνα τύπου Polikarkov Po-2, τα οποία ήταν κατασκευασμένα για εκπαιδευτικούς σκοπούς ή για γεωργική χρήση, ήταν ελαφριά, με ξύλινα μέρη και επένδυση από υφάσματα κόντρα-πλακέ, κάτι που τα καθιστούσε πολύ αθόρυβα. Επίσης, δεν διέθεταν ραντάρ, ούτε αλεξίπτωτα. Η μέγιστη ταχύτητα που μπορούσαν να αναπτύξουν αυτά τα σκάφη ήταν μόλις 150 χλμ. την ώρα, γεγονός που τους έδινε τη δυνατότητα να αποφεύγουν εύκολα τις μεγάλες μανούβρες που αναγκάζονταν να κάνουν τα καταδιωκτικά της Λουφτβάφε.

Στα τέσσερα χρόνια της δράσης τους (1942-1945) οι "μάγισσες" πραγματοποίησαν περισσότερες από 30.000 αποστολές, ρίχνοντας 23.000 τόνους βομβών. Η πρώτη επίθεσή τους καταγράφηκε στις 8 Ιουνίου του 1942, εναντίον γερμανικής μεραρχίας. Από το 1943 και μετά η φήμη τους εξαπλώθηκε ραγδαία, με αποτέλεσμα να καταστούν ιδιαίτερα επικίνδυνες για τους ναζί. Για το λόγο αυτό, όποιος γερμανός αεροπόρος κατόρθωνε να καταρρίψει έστω μια από αυτές, τιμούνταν με την απονομή του "Σιδηρού Σταυρού".

Η τελευταία "μάγισσα της νύχτας" Ναντέζντα Πόποβα απεβίωσε στις 8 Ιουλίου 2013, σε ηλικία 91 ετών. Είχε λάβει μέρος σε συνολικά 852 αποστολές και όπως η ίδια δήλωσε σε συνέντευξή της το 2010 μερικές φορές συμμετείχε σε οκτώ ή και περισσότερες ρίψεις βομβών την ίδια νύχτα.

Στην αρχή, οι άντρες συνάδελφοι τους τις γελοιοποίησαν, αλλά όταν στην πρώτη τους επίθεση κατέστρεψαν το διοικητήριο μιας γερμανικής μεραρχίας κατάλαβαν πόσο παράτολμες και αποφασισμένες ήταν και πόσο σπουδαία ήταν η συμβολή τους σ’ αυτόν τον αγώνα.

Αποστολή τους ήταν να αιφνιδιάζουν, ερχόμενες από το πουθενά, και να χτυπούν αμείλικτα τον εχθρό μέσα στο σκοτάδι. Μπόρεσαν και έσπειραν την ψυχολογική τρομοκρατία στους Γερμανούς, οι οποίοι πίστευαν πως διέθεταν υπερφυσικές δυνάμεις και πως έπαιρναν κάποια χημική ουσία που τις έκανε να μπορούν να δουν στην ολοσκότεινη νύχτα. Για το λόγο αυτό αλλά και για την παράτολμη δράση τους τις ονόμασαν «Ναχτχέξεν», δηλαδή «Μάγισσες της Νύχτας».

Χωρίς ασύρματο, χωρίς αλεξίπτωτο και με ανοιχτό πιλοτήριο, έκαναν ως και 18 επιθέσεις κάθε βράδυ. Κατάφεραν ως το τέλος του πολέμου να ρίξουν βόμβες 3 χιλιάδων τόνων και κάθε μια «Μάγισσα» να μετράει περίπου χίλιες αεροπορικές αποστολές. Υπήρξαν φορές που ενώ οι άντρες συνάδελφοί τους ήταν στο έδαφος λόγω ομίχλης αυτές συνέχιζαν ακάθεκτες τους νυχτερινούς βομβαρδισμούς.

Οι Σοβιετικοί τις αποκαλούσαν «γεράκια του Στάλιν», και παρόλο που ένα τραγούδι λέει ότι ο Στάλιν είχε στρατιώτες, τανκς και αεροπλάνα από σίδηρο, τα αεροσκάφη των «μαγισσών», αρχικά, ήταν ξύλινες κατασκευές καλυμμένες με ύφασμα!

Τα αεροπλάνα με τα οποία πετούσαν οι παράτολμες γυναίκες, είχαν κατασκευαστεί για γεωργικούς σκοπούς (για ψεκασμούς κλπ.). Ήταν πολύ αργά αλλά εξαιρετικά ευέλικτα. Αυτές τα πιλόταραν χαμηλά πάνω από το έδαφος, προσέγγιζαν τον εχθρό, απελευθέρωναν τις βόμβες και με εξαιρετικούς ελιγμούς χανόντουσαν μακριά. Όταν γίνονταν αντιληπτά από τους Γερμανούς ήταν πια πολύ αργά. Τα αεροσκάφη αυτά οι Γερμανοί τα ονόμασαν «ραπτομηχανές» γιατί οι κινητήρες τους έκαναν ένα χαρακτηριστικό ήχο που έμοιαζε με αυτόν της ραπτομηχανής